Dzielą się one na:

• wtrysk ciągły
• wtrysk sekwencyjny stary typ
• wtrysk sekwencyjny nowy typ

Przeznaczone są do wszystkich typów aut z pośrednim wtryskiem wielopunktowym benzyny posiadających sondę Lambda i katalizator, ale przede wszystkim do tych, wyposażonych w plastikowy kolektor ssący. Gaz w takich układach podawany jest na każdy cylinder osobno tak jak benzyna, poprzez dodatkowe dysze umieszczone w kolektorze ssącym. Układy wtrysku gazu różnią się między sobą sposobem, w jaki komputer gazowy określa odpowiednią dawkę gazu.

Wtrysk ciągły

Wtrysk ciągły Najtańszy i najstarszy z układów wtrysku fazy gazowej, obecnie już nie produkowany, ale można go spotkać w starszych autach. Gaz podawany jest tu w sposób ciągły na wszystkie cylindry jednocześnie. Właściwie od układu mixerowego z komputerem różni się tylko miejscem podania gazu i ciśnieniem reduktora. Układ taki składa się ze zbiornika, zaworu gazowego, reduktora, dozatora (elementu regulacyjnego analogicznego do silnika krokowego w układzie z mixerem), rozdzielacza (niewielki pojemnik, z którego rozchodzą się przewody doprowadzające gaz do poszczególnych cylindrów). Zaleta tego układu to brak „strzałów” w kolektorze dolotowym, wada – dość duże zużycie gazu i awaryjność elementu wykonawczego (silniki krokowe). Układ ten nie zawsze sprawdzał się w samochodach z automatyczną skrzynią biegów.

Wtrysk sekwencyjny

Wtrysk sekwencyjny układ gazowy podający gaz do poszczególnych cylindrów w kolejności otwierania się zaworów ssących. Jest oszczędniejszy niż wtrysk ciągły gazu ze względu na bardziej precyzyjne określenie poszczególnych dawek paliwa, mniejsza jest też różnica mocy między gazem i benzyną. Układ taki składa się ze zbiornika, elektrozaworu gazowego, reduktora, listwy wtryskiwaczy gazowych – sterownych osobno dla każdego cylindra. Stary i nowy typ instalacji sekwencyjnej różni się częścią elektroniczną.

Stary typ elektroniki (obecnie nie montowany) opierał się na poszczególnych czujnikach silnika (TPS, obroty, sonda Lambda, sygnał z pierwszego cylindra). Komputer gazowy na ich podstawie tworzył własną mapę czasów otwarcia wtryskiwaczy gazowych. Układ taki wymagał zastosowania emulatora wtryskiwaczy, emulatora sondy Lambda (odmienna praca sondy Lambda niż na benzynie ze względu na dwie różne mapy czasów otwarcia wtryskiwaczy – benzynową i gazową), ewentualnie emulatora OBD II dla samochodów po 2000 r. produkcji posiadających dwie sondy Lambda.

Nowy typ elektroniki sterującej gazem, pomija całkowicie pojedyncze czujniki silnika. Praca silnika na gazie opiera się w całości na mapie zapisanej w pamięci komputera benzynowego. Pobiera on gotowe, przetworzone przez komputer benzynowy informacje na temat ilości paliwa, konieczne do zasilenia każdego cylindra indywidualnie. To komputer benzynowy decyduje o ilości podawanego do silnika gazu. Komputer gazowy jest tylko „przelicznikiem” wyliczonej przez komputer dawki benzyny na ilość gazu przepływającego przez wtryskiwacze gazowe (Różnica wynika z różnej właściwości fizykochemicznej gazu i benzyny i samej konstrukcji wtryskiwaczy).

Instalację tą można stosować do obecnie produkowanych aut z wtryskiem pośrednim, nowoczesną elektroniką sterowania benzyną i systemami diagnostyki pokładowej OBD II bez konieczności stosowania dodatkowych emulatorów (elementów dopasowujących i oszukujących). Kryterium doboru instalacji do silnika są między innymi wydajność i dokładność wtryskiwaczy gazowych, stabilność reduktora i różnice, czasami subtelne pomiędzy funkcjami realizowanymi przez dany komputer gazu.